Vaker schrijf ik over hoe het leven ons momenteel extra intens confronteert met alles wat niet (meer) zuiver is. In het groot & in het klein. Over het oude dat steeds minder werkt & het nieuwe wat nog niet in de vorm is. Als je hier bent & dit leest dan voel & begrijp je waarschijnlijk ook dat het anders mag. Maar wat mag dan precies anders? En misschien wel de vraag die ik het meest hoor: hoe dan?

In sessies & in mijn eigen leven wordt één ding me steeds duidelijker. Namelijk dat we te snel over willen gaan op het hoe. Mezelf inbegrepen. I am only human. 

Op het moment dat we inzicht hebben in ons probleem of uitdaging willen we het zo snel mogelijk oplossen. Logisch ook. We hebben er last van, we lijden eronder. We voelen weerstand dat het er (nog) is. We willen het niet. Dus zoeken we naar een manier om er vanaf te komen. En in feite vergroten we daarmee ons lijden. 

Zoals één van mijn inspirators & leermeesters - Carl Jung - zei: 

What you resist, persists

Ja dat is een mooie quote, denk je wellicht. Maar wat dan wel? Moet ik er dan maar gewoon mee rond blijven lopen, terwijl ik er zo'n last van heb?  Ja en nee. 

In de begeleiding bij verander processen hanteer ik het zogenaamde Kenschema. Een vereenvoudigde weergave van een veranderproces. Alle fases in het proces hebben waarde en zijn nodig voor verandering. Om te kunnen groeien als mens. 

Het 10 fasen model biedt waardevol inzicht waar ik je in dit artikel graag in meeneem. In een ideale wereld doorloop je al deze fases in volgorde. De dagelijkse praktijk is weerbarstiger. Soms zet je een stapje terug, neem je een afslag of soms stop je even op je weg.

Dan is het leven meestal wel zo aardig om je iets of iemand aan te reiken. Waardoor je weer uitgenodigd wordt om verder te groeien op jouw thema of probleem. Een ongevraagd cadeau. Waarbij je vrij bent om het aan te nemen of niet.

In de tekst gebruik ik het woord probleem. Je kunt het ook vervangen door uitdaging of verlangen als dat beter past voor jou.

Het ken schema van verandering

• De eerste fase gaat over het niet kennen. Je bent je volledig onbewust van het probleem (uitdaging of verlangen). Je voelt je niet prettig of slecht maar heb geen idee wat er aan de hand is. 
• De tweede fase gaat over ontkennen. Je bent je ietwat bewust van een probleem maar ontkent nog dat je het hebt. 
• De derde fase gaat over verkennen. Je ben je bewust van het probleem en gaat actief op onderzoek. 
• De vierde fase gaat over herkennen. Steeds vaker herken je het probleem in je dagelijks leven. 
• De vijfde fase gaat over erkennen. Je geeft aan jezelf toe dat je een probleem hebt. 
• De zesde fase gaat over bekennen. Je geeft aan anderen toe dat je een probleem hebt. 
• De zevende fase gaat over aanvaarden. En dit is direct de meest uitdagende fase. De fase die we liever overslaan. Deze fase gaat over het volledig aanvaarden van jezelf met dit probleem en alles wat er mee te maken heeft. Dit ben ik en ik heb dit probleem. En ik ben bereid alle gevoelens die met dit probleem samenhangen volledig te voelen. 

Vaak is dit de fase in een veranderproces waarin we opgeven of waar we met behulp van een Quick fix overheen stappen.  Liever gaan we direct door naar de volgende fases.

• De achtste fase van bewerken en de negende fase van gebruiken. Het aanpakken en doen. Waar we ons meestal comfortabel bij voelen. En ook collectief in worden aangemoedigd. Op school, in ons werk & in de maatschappij. Hup schouders eronder en door. En bij acute problemen heb je meestal ook eerst te handelen. 

Bij minder acute problemen gaat het overslaan vaak ook even goed. Je bent aan de slag gegaan. Je bent naar buiten toe veranderd en krijgt complimenten over hoe goed je bezig bent & je voelt je ook beter. 

Eind goed al goed, toch?

Dat zou je denken. Maar het is vaker niet dan wel is mijn ervaring.

Je hebt dan wel tools & manieren om met je probleem om te gaan maar je merkt dat het je ook nog veel energie kost. Dat je bijvoorbeeld nog heftig reageert op situaties in je leven die met dit probleem (deze uitdaging of het verlangen) te maken hebben. Dat je nog een sluimerend gevoel van onbehagen hebt waar je je vinger niet helemaal op kunt leggen. 

Dan kan het een goed idee zijn om je nog eens eerlijk af te vragen of je jezelf met dit probleem (deze uitdaging of je verlangen) werkelijk hebt aanvaard? Misschien was het meer een mentaal oké ik accepteer dat het er is, zodat ik door kan accepteren. In plaats van een full body & gegrond aanvaarden.

Vaak komen er vanuit de fase van werkelijk aanvaarden ook andere en meer opties om het anders te doen. Manieren om van je probleem juist je kracht te maken. Zodat je door kunt naar de laatste fase van het veranderproces: zijn. In het zijn met zit tenslotte je werkelijke vrijheid. 

Hoe is dat voor jou? Herken je deze fases in je eigen leven of een veranderproces waarin je zit? Heb je ervaring met werkelijk aanvaarden? Kun je zijn met alles van jezelf, je problemen, uitdagingen & verlangens? En wat heeft het jou gebracht? 

Wil je hierover van gedachten wisselen? Helderheid op hoe dit van toepassing kan zijn op een probleem, uitdaging of verlangen waar je momenteel mee rondloopt? En wat er nodig is voor werkelijke verandering & vrijheid? Plan dan een gratis SoulCheck. Ik kijk graag met je mee. 

Of check het SoulCharge aanbod voor verdieping & blijvende verandering.