Het was warm & rumoerig in de grote ruimte. De jonge obers liepen behendig tussen alle gasten door. Ietwat verloren stond ik aan een statafel om me heen te kijken. Een vage kennis liep op me af.
Hey Nathalie, alles goed?
Sommige dingen gaan goed & andere niet.
[een korte aarzeling...] Mooi mooi mooi, hier ook alles goed. De kids net terug op de trein naar de uni gezet & nu lekker borrelen. Amber, onze jongste was er ook. Ze studeert Intercultural Philosophy in Data-Enabled Science & Engineering [het rolde moeiteloos over haar zorgvuldig rood gestifte lippen]
Oh, is ze geswitcht, ze deed toch rechten?
Nee hoor, doet ze er bij. Ja, echt heel knap. En ze haalt ook nog eens allemaal mooie cijfers. Slimme kop. Heeft ze van haar vader. En jouw jongens?
Nou, de jongste is vorig jaar blijven zitten, de middelste gezakt en de oudste gestopt met school.
Oh. [stilte] Jeetje wat naar voor je zeg.
Zomaar een gesprek op een borrel
Mijn hart begint sneller te kloppen. Bam, geraakt. Op het universele thema 'niet goed genoeg'.
Terwijl ik daar toch al heel wat rondjes op heb gemaakt. Vraag ik me hier in dit gesprek af wat ik niet goed heb gedaan. Waarom het zo naar voor mij is. Waarom mijn kinderen niet gewoon hetzelfde maatschappelijk aanvaarde succesvolle pad lopen. En waarom het bij anderen zo vanzelfsprekend lijkt te gaan.
Na 3 rondes door het reguliere schoolsysteem weet ik dat het niet voor ieder kind werkt. Ondanks een goed stel hersens & unieke kwaliteiten.
Inmiddels voel ik ook dat mijn kinderen & vele anderen van hun generatie iets anders komen brengen & ervaren. En nee, dat is niet naar voor mij of voor hen. En ja, het is wel wat minder makkelijk. En het drukt van tijd tot tijd dus nog op mijn 'niet goed genoeg' knopje.
Waarom ik dit verhaal met je deel? Het is één van de zichtbare symptomen van deze tijd van transitie. Dat het oude voor steeds meer mensen niet meer werkt.
Recente studies wijzen uit dat de prestatiedruk onder scholieren de afgelopen jaren enorm is toegenomen & het mentale welbevinden schrikbarend afgenomen. Het aantal leerlingen dat zonder startkwalificatie van school gaat neemt fors toe. Vorig schooljaar was dit met een stijging van 6000 leerlingen het hoogste aantal in de afgelopen 10 jaar. Ook al is dit niet jouw realiteit. Schrijnend is het wel.
Het oude werkt niet meer
Dat geldt niet alleen voor het onderwijs. Ook in business, politiek en de samenleving als geheel zien we het schuren, botsen & vastlopen.
Misschien merk jij het ook wel in je eigen leven en omgeving. Dat de manier waarop je de dingen altijd deed niet meer werken.
En misschien ook niet. Ben jij iemand waarbij het leven op rolletjes loopt. Oprecht ontzettend fijn. Wees er dankbaar voor.
Hoe dan ook. Het is zichtbaar in de wereld. Alles wat niet meer werkt komt aan het licht. Stort beetje bij beetje in. Er is chaos. Er is oorlog. Er is angst. Je kunt je moedeloos & machteloos voelen. Dat is pijnlijk.
Het hoopvolle van deze pijnlijke chaos, is dat het noodzakelijk is om iets nieuws te laten ontstaan. Hoe? Dat zijn we met zijn allen aan het uitvinden. Maar dat het nodig is, lijkt me duidelijk. Voor de generaties die nu opgroeien & die na ons komen. Voor alle kinderen. Een nieuwe wereld. Een liefdevolle wereld.
Zoals Jan Rotmans en Mischa Verheijden het zo mooi verwoorden in hun boek Omarm de chaos:
Chaos en onrust zijn immers eigen aan de ontwikkeling van complexe systemen, zoals onze samenleving en economie. En niet in het minst: aan ons mensen. In de complexiteitstheorie is chaos de overgangssituatie tussen twee periodes van evenwicht. Het is de tussentijd, de tijd tussen ‘het is’ en ‘het zal’. Chaos is nodig om verder te komen in een transitie, en het betekent dan ook letterlijk de
geboorte van iets nieuws. In die tijd bevinden we ons nu: onze maatschappelijke systemen, de economie en wijzelf zijn fundamenteel aan het veranderen. Op zoek naar evenwicht moeten we in deze periode een nieuwe richting kiezen.
Een transitie naar een nieuw evenwicht. Een overgangssituatie. In het groot & in het klein. In de wereld. In je eigen leven. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Daarin mag je jezelf ondersteunen. Ik zou bijna zeggen moet je jezelf ondersteunen. Om te blijven staan. Voor jezelf, je geliefden & de wereld.
Dat kan op vele manieren. Voor mij spelen de natuur & de seizoenen daarin een grote rol. Thuis & in mijn werk. Het huidige seizoen is ideaal om wat niet meer voor je werkt af te sluiten. Je lessen te oogsten en laten gaan wat je niet meer dient. Om ruimte maken voor het nieuwe dat al ergens aan het ontstaan is.
Op vrijdag 24 november a.s. om 10 uur doen we precies dat in de éénmalig gratis online workshop ‘De kracht van de natuur’. Binnen het Feller Licht netwerk heb ik met deze workshop al vele vrouwen mee mogen nemen in de transformerende kracht van de herfst. Oogsten, eren & loslaten. Het is iedere keer weer magisch.
Kun je niet op dit tijdstip? Geef je dan toch hier op. Er komt een opname om in je eigen tijd terug te luisteren.
Liever 1:1 deze transitie gebruiken of lees je dit later terug? Boek dan hier een gratis SoulCheck. Kijken we samen we er nu voor jou nodig is. Om chaos & onrust als voedingsbodem te gebruiken voor iets nieuws.
Rug recht, hart open, ziel achter het stuur. Zorg goed voor jezelf & elkaar.